خطاب به سمیر قلابی
اینو بدون که اونهایی که منو میشناسن میدونن که من یکساله برای هیچ وب اشپزی بجز دو سه مورد از دوستای عزیزم کامنت نمیزارم.
اونهایی هم که منو نمیشناسن با اومدن و دیدن این پست دستشون میاد که هیچ کامنتی از طرف من گذاشته نمیشه و تو یه عقده ای بدبخت هستی که واقعا نمیدونم چه خصومتی با من داری.
بجای اینهمه اشوب به پا کردن توی وبلاگ دوستانم برو شب عیدی یه فکری به حال دل سیاهت بکن که نفرینم بدجور پشت سرته.
بجای بهم ریختن ارامش دیگران و توهین کردن بهشون با اسم من برو فکر ارامش خودت باش که از اشوب دلت هست که اینطوری ارامش دیگران رو بهم میریزی و بهشون توهین میکنی
من توی این وبلاگستان دوستان بیشماری دارم که اگه کامنت دونی رو باز کنم حاضرن تایید کنن که من مدتهاست به سفر رفتم و اینترنت نداشتم تا همین دیشب. پس اگه راه افتادی و اینور اونور عقده هات رو خالی کردی اون من نبودم و از همه ی دوستانی که بهشون توهین شده به نام من، عذرخواهی میکنم از جانب تو.
حتما شنیدی که هرکس نون دلش رو میخوره پس برو بحال دل سیاهت گریه کن که جز چرک و خون و نکبت چیزی ازش نصیبت نمیشه.
دوستای عزیز بازم تاکید میکنم که من برای هیچ وبلاگی چه اشپزی و چه غیر از اون به اسم سمیر کامنت نمیزارم و توی این یکسال برای صورتی عزیز تولد دخترش و پیوند عزیز تولدش رو تبریک گفتم همین.
اینجا بیشتر برام حکم دفتر اشپزی رو داره. شاید غذاهای خاصی درست نکنم اما برای وقتایی که واقعا نمیدونم چی بپزم خیلی به دردم میخوره. امیدوارم گاهی هم به درد شما بخوره.